Symbolem Irlandii a zarazem godłem jest złota harfa ze srebrnymi strunami na niebieskim tle (tak zwanym St. Patrick’s Blue). Pewne odcienie niebieskiego są określane jako niebieski kolor św. Patryka gdyż uważane były za kolory symbolizujące Irlandię. W dzisiejszych czasach Irlandia kojarzona jest zdecydowanie z kolorem zielonym, ale St. Patrick’s Blue sporadycznie wciąż używany jest jako oficjalny kolor państwowy. I tak np. samochód, którym wożona jest prezydent Irlandii jest koloru St. Patrick’s Blue – „ciemny niebieski który w pierwszej chwili wydaje się czarny”. Również konie z Narodowej Stadniny mogą „używać” kolorów prezydenckich gdyż jako takie uważane są za konie należące do prezydenta Irlandii.
Skąd harfa jako symbol Irlandii? Ponoć w czasach „Gaelic” Irlandczycy uwielbaliali grać na harfie aby uprzejemnić czas swym gościom i od tego czasu instrument ten jest uwielbionym symbolem Irlandczyków. Po raz pierwszy symbol harfy został użyty w dokumentach przez benedyktyńskich mnichów w VIII wieku. Był również przedstawiony na monetach pochodzących z XVI wieku. Przez pewnien czas (od XVIII do XIX wieku) harfa była również częścią flagi irlandzkiej.
Ważne aby nie mylić loga Guinnessa z godłem Irlandii. Logo Guinnessa to też harfa, ale odwrócona w drugą stronę.
Trzylistna koniczyna to kolejny symbol Irlandii (ale już nie godło). Według legendy, św Patryk użył jej aby wytłumaczyć ludziom ideę jednego boga w trzech osobach. Koniczynkę dziś można spotkać jako dodatek do każdego rodzaju pamiątki turystycznej, którą można kupić w Irlandii oraz jako małe flagi – proporczyki na pubach irlandzkich na całym świecie. Ponadto jest to logo irlandzkich linii lotniczych Aer Lingus, różnych klubów sportowych i wszelkiego rodzaju przedsiębiorstw.
Oprócz harfy i koniczyny, Irlandia kojarzona jest z zielenią i nazywana Zieloną Wyspą bądź też bardziej romantycznie Szmaragdową (Emerald Isle). Irlandzka zieleń ma podobno 40 różnych odcienie a dzięki piosence Johnny’ego Casha tą wiarę bardzo spopularyzowano. (Forty Shades of Green). Chyba, że dodać do tego 41 odcień, cytując Jamesa Joyce, który to kolor Irlandzkiego Morza nazwał „snotgreen„. Nie wiem za bardzo jak elegancko przetłumaczyć ten kolor więc osoby nie znające słowa „snot” odsyłam do słownika.
I´d walk from Cork to Larne to see those Forty Shades of Green…
a o sympatycznym Leprechaunie pisałam już tu.
| Moze Cie tez zainteresowac | ||
 |
 |
 |
| Hurling | Riverdance | Slainte |
W krainie deszczowców.. 
Dzięki Tobie małymi kroczkami edukuję się na temat Irlandii;)
P.S.: Ciekawa jest ta legenda wg której św. Patryk za pomocą trzylistnej koniczynki miał wytłumaczyć ideę boga w trzech osobach. Aż poszukam więcej informacji na ten temat.
PozdrawiaM
o, to miło słyszeć. Owocnych poszukiwań życzę!
A ja sobie zamówiłam niedawno na Allegro książkę E. Brylla „Celtycki splot” – mało co może opisać moją radość z jej otrzymania, natomiast jeszcze nie miałam czasu się wdrożyć. Jak na razie „Bar McCarthy’ego” został zjedzony bardzo szybko. Bryll pięknie wydany, polecam
dzięki za polecenie, nie omieszkam przy najbliższej okazji.
A Bar McCarthego rządzi. Uwielbiam i wracam co jakiś czas do niego.
Bardzo ciekawy blog będę częściej tutaj zaglądała. Pozdrawiam
Dziekuje I zapraszam w takim razie 😉