La dolce vita czyli moje włoskie wakacje

Jak wspomniałam w moim wielkanocnym poście, wybraliśmy się na tydzień do Włoch do Umbrii. Nigdy jeszcze nie byłam we Włoszech, w pracy wszyscy opowiadają o Toskanii a ja wyczytałam gdzieś kiedyś, że Umbria to taka trochę zaniedbana siostra Toskanii, graniczy z nią ale jest mniej turystyczna oraz tańsza. W styczniu postanowiliśmy, że na Wielkanoc potrzebne są nam wakacje bo ostanie mieliśmy we wrześniu zeszłego roku w Mayo. Głowiliśmy się gdzie (nie chcieliśmy Irlandii ze względu na pogodę) i wtedy przypomniała mi się ta Umbria. Znaleźliśmy w miarę szybko apartament do wynajęcia spełniający wszystkie nasze warunki, kupiliśmy bilety lotnicze, samochód zabookowaliśmy i fruuu polecieliśmy. Garść obserwacji i myśli jeszcze na świeżo:

• okazało się, że zamieniliśmy irlandzki deszcz na włoski (chyba 3 dni z całego tygodnia nie padało). Do tego ten włoski był gorszy bo jak już raz zaczął to nie przestawał do końca dnia
• włoskie a przynajmniej te z Umbrii słodkości są bardzo słodkie. Z takimi słodkimi słodkościami spotkałam się też w Portugalii. Większość tych rarytasów jest z orzechami, miodem i anyżkiem. Te, które znałam już z Irlandii  – biscotti są w sumie chyba uniwersalne w całym kraju, ale nie jestem pewna czy tak się nazywają. Każde opakowanie kupione w innym sklepie i mieście nie miało nazwy biscotti tylko różne inne. Co prawda jak mówiłam do sprzedawcy „biscotti” to wiedział o co mi chodzi. Chyba że wszyscy cudzoziemcy tak je nazywają a sami Włosi mają jeszcze inną nazwę..

• nie mówią po angielsku, ale spokojnie można się dogadać z Włochami nie znając włoskiego (przesadzam oczywiście bo to dzięki mojemu szczątkowemu hiszpańskiemu jakoś rozumiałam Włochów w sytuacjach typu: kelner proponuje mięsko i wylicza z czego może być, jak doszedł do słowa krowa od razu zamówiłam steka dla T 🙂 )
• Włosi nie piją kaw na wynos tzn idąc. Picie kawy się celebruje i nie robi się tego w biegu. Dlatego też każda kawa kupiona na wynos miała co prawda przykrywkę ale nie miała ta przykrywka dziubka – otworu. Aby napić się kawy trzeba zdjąć pokrywkę, więc picie w trakcie ruchu odpada
• makaron na pierwsze dania a na drugie samo mięcho. Tak jadaliśmy w restauracjach, makaron traktowany jest jak w Polsce zupa, ale za to jaki makaron… pychota marzenie i oczywiście wszelkiego rodzaju (ravioli, tortellini, fusilli, tagliatelle itp) a na drugie kawał mięcha. Sam. Bez surówki czy czegoś tam jeszcze.

• pizza mają smaczną (wbrew obiegowej opinii, że pizza we Włoszech nie jest dobra)
• ludzie są serdeczni i przemili (nawet sami pożyczali nam swoje parasole jak lało a musieliśmy zapakować zakupy z supermarketu do samochodu)
• paliwo i ogrzewanie jest droższe niż w Irlandii!
• trzeba coś zjeść przed 15 lub nawet 14 godziną – potem wszystkie restauracje są nieczynne aż do 19 lub nawet 20h
• w cenę rachunku często wliczona jest już napiwek (doliczają za nakrycie na osobę czyli tzw „coperta” dopisana w rachunku)
• Włosi bardzo lubią dzieci
• Włosi są eleganccy nie tylko w ubiorze ale w detalach (np śliczne koronkowe serwetki, srebrne łyżeczki w naszym mieszkaniu itp), wykończenia budynków, ulice – widać, że mają zamiłowanie do estetyki
• kierowcy jeżdżą niebezpiecznie, nie używają migaczy (w sumie jak Irlandczycy) ale chyba są mimo wszystko sprawnymi kierowcami, jeżdżą za szybko ale z głową
• Włosi dużo palą

Jak trochę odpocznę po wakacjach (haha) to napiszę jeszcze o kilku miejscach

Moze Cie tez zainteresowac
gdzieś we Francji	gdzieś w Hiszpanii	gdzieś na gran canaria