Devil’s Glen Wood – w zalesionym wąwozie diabła

Jestem bardzo hrabstwu Wicklow wdzięczna za to, że graniczy z Dublinem. Mogło przecież pójść i położyć  się gdzieś indziej! To hrabstwo, powszechnie zwane ogrodem Irlandii, nie dość że jest najzieleńsze to jeszcze ma piękne góry oferujące masę mniej lub bardziej wymagających szlaków. Niedawno, zrobiłam dwa podejścia do jednego z nich w miejscu zwanym Devil’s Glen Wood.

Pierwszy raz wybrałam się tam w kwietniu. Jeszcze zieleń nie wylewała się z każdego zakątka a ponadto przyjechałam za późno. Bramę wjazdową zamykano o godzinie 15 a ja byłam na miejscu po godzinie pierwszej. Przeszłam więc tylko mały kawałek jednym ze szlaków i wróciłam. Wybrałam się ponownie w to miejsce w lipcu. Tym razem na miejscu byłam przed godziną 12 a bramę wjazdową w lecie zamykano o 17. (w sumie i tak wcześnie biorąc pod uwagę, że latem dni są długie). Poniżej zagadka na dwóch zdjęciach dla Was – które zdjęcie zrobiłam w kwietniu a które w lipcu?

Przy parkingu zrobiono miejsce piknikowe, które jest zazwyczaj licznie okupowane przez miejscowe rodziny, które wpadają tylko po to aby spałaszować zawartość torby piknikowej, posiedzieć na świeżym powietrzu i wrócić z powrotem do domu. Chociaż przy jednej ławce widziałam pana, który przyjechał sam jeden bez pikniku ale za to z gazetą. Zaczęłam więc podobnie jak większość ludzi czyli od pikniku, po czym ruszyłam szlakiem w stronę wodospadu. Do wodospadu szłam po szczycie klifów, za strzałką z napisem „cliff walk”. Trasa prowadzi wąską ścieżką gdzie z jednej strony mamy wysoką skałę a z drugiej przepaść z klifów, której w sumie za bardzo nie widać dzięki bujnej roślinności o wszelkich odmianach zieleni.

Od czasu do czasu napotykałam się na drewniane rzeźby umieszczone w tym miejscu w ramach projektu Sculpture in the Woodland  – czyli wystawy na wolnym powietrzu prac współczesnych artystów. Zdjęcie na początku wpisu przedstawiające ramę okienną to też praca w ramach projektu. Ta akurat praca ma tytuł „Panorama”…bo jakżeby inaczej! O projekcie i pracach tam wystawionych możecie więcej przeczytać tutaj.

Kilka zdjęć projektów

W ramach tego projektu nie zobaczmy jedynie rzeźb ale też zaskakujące instalacje jak np tabliczka z napisem „Piękny widok” w miejscu gdzie rzeczywiście widok jest piękny. Gdzieniegdzie na skałach znajdziemy tabliczki z dość zaskakującymi napisami. Pierwszy mnie bardzo wzruszył i zastanowił gdyż był następujący „We have lost the dog”. Wzięłam go bardzo na poważnie, a potem zobaczyłam kolejne i już wiedziałam, że to po prostu kolejna instalacja artystyczna.  Zdjęcie kilku tabliczek przedstawiam poniżej wraz z kilkoma cytatami:

„I’m running in the dark. All around, the eyes of the animals glittering.”

„So tired. I can’t walk any further. I’ll sleep here tonight”.

„I can see a seahore in the pool. In the distance there are bears and wolves”

„When we find the ring, I’ll propose”

Wisienką na torcie tego szlaku jest wodospad o tej samej nazwie jak całe miejsce – Devil’s Glen. Przy wodospadzie zrobiliśmy sobie krótki odpoczynek i ucięliśmy pogawędkę z odpoczywającą tam w tym samym czasie Amerykanką, która po krótkiej wymianie zdan poinformowała mnie że jest z Ohio a jej babcia była Polką. (jesteśmy wszędzie)

W drogę powrotną wybraliśmy się ścieżką wzdłuż rzeki. O ileż bardziej urocza była to wyprawa. Ciągły szum potoku i rozliczne mniejsze i większe mini wodospady, sprawiły, że nawet nie zauważyliśmy kiedy znaleźliśmy się z powrotem na parkingu. No powiedzmy, że prawie nie zauważyliśmy… ostatnie podejście pod parking prowadziło dość stromym zygzakiem. Myślę, że najbliższa wyprawa w to miejsce wkrótce – popodziwiać jesienne kolory Devil’s Glen Wood!