Grudzień w maju, Ikea i The Great SugarLoaf

Póki co przepowiednia pana listonosza z Donegal w sprawie mokrego maja się sprawdza. Pada. Zimno. Mówią, że czują jakby to był grudzień. A za nami długi weekend majowy. Mnóstwo planów i nadziei na słońce. Całą sobotę padało i było zimno. Czas grubych i ciepłych skarpet, kominka, herbaty z wkładką i nieprzysiadalności. W niedzielę pada, pojawia się słońce, pada, pojawia się słońce, pada, pojawia się słońce, płyta się zdarła. Nadrabiam zaległości towarzyskie oraz po raz setny sprawdzam szafki do łazienki w Ikea. Ten dwudniowy brak dostępu do przestrzeni i bycia na zewnątrz, zaczyna doskwierać. Poniedziałek. Jest sucho. Jest zimno. Wieje wiatr. Jest wilgoć w powietrzu. Trzeba gdzieś iść. Trzeba szybo wsiąść do samochodu i jechać zanim się rozmyślimy lub zanim zacznie padać – co na jedno wyjdzie. The Great Sugar Loaf. Co z tego że będą tam tłumy. Co z tego, że to taka mini mała górka wyglądająca imponująco tylko z pobliskiej autostrady. Trzeba iść, łapać chwilę gdy nie pada. Wieje, to kaptur na głowę i iść. Żeby nie spędzić całego długiego weekendu w grubych skarpetach albo Ikea. Żeby poczuć że miało się prawdziwie wolny czas. Mgła i wilgoć zabrały widoki ze szczytu. Nie przejmujemy się bo znamy je dobrze. Wieczorem pijąc herbatę z wkładką i na zakończenie długiego weekendu lepiej mieć przed oczami wciąż świeże widoki tej mgły i  morza stopionego niebieskością i wilgocią z niebem niż widok meat balls z Ikea 🙂

Bardzo serdecznie pozdrawiam Państwa. Bardzo serdecznie.